NOWE OKOLICZNOŚCI

Nowe okoliczności w postępowaniu apelacyjnym

Sąd drugiej instancji może pominąć nowe fakty i dowody, jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później.

Wykładnia prawa dokonana przez Sąd Najwyższy (art. 398[20] kpc) może uzasadniać powołanie przez stronę nowych faktów i dowodów (art. 381 kpc) (III CZP 162/2006).

Jeżeli w postępowaniu przed sądem drugiej instancji zgłoszono dowody, których nie można było zgłosić wcześniej, sąd powinien się do nich odnieść (II CK 389/2004).

Sąd drugiej instancji nie powinien pomijać nowych faktów i dowodów zgłoszonych w apelacji, jeżeli o potrzebie ich powołania strona dowiedziała się z uzasadnienia zaskarżonego wyroku (I UK 30/2004).

Przepis art. 381 kpc pozostawia ocenę możliwości oraz celowości dopuszczenia nowych faktów i dowodów w postępowaniu apelacyjnym sądowi drugiej instancji, który powinien kierować się okolicznościami konkretnej sprawy (I PK 415/2002).

Strona składająca wniosek o przeprowadzenie dowodu w postępowaniu apelacyjnym powinna wykazać istnienie przyczyn określonych w art. 381 kpc, usprawiedliwiających jego powołanie dopiero przed sądem drugiej instancji (I CKN 94/2001).

Merytoryczny charakter rozpoznania sprawy w postępowaniu apelacyjnym nie jest równoznaczny z brakiem ograniczenia w powoływaniu się na nowe fakty i dowody w tym postępowaniu (IV CKN 980/2000).

Sąd drugiej instancji rozpoznający środek odwoławczy władny jest dokonać odmiennych ustaleń faktycznych także wtedy, gdy nie przeprowadza nowych dowodów (IV CKN 859/2000).

Motywacja odmowy uwzględnienia nowych dowodów w postępowaniu apelacyjnym z powołaniem na „wystarczający zakres” działania z urzędu wykracza poza przepis art. 381 kpc (I CKN 593/2000 ).

Nie można pominąć dowodu z powołaniem się na art. 381 kpc, jeżeli opóźnienie w jego zgłoszeniu jest usprawiedliwione przebiegiem procesu (II UKN 620/99 ).

Poniechanie należytego rozpoznania wniosku dowodowego strony apelującej i ograniczenie się przez sąd II instancji do stwierdzenia, że podstawą jego nieuwzględnienia jest przepis art. 381 kpc, jest równoznaczne z nieustosunkowaniem się do niego, co stanowi naruszenie wymienionego przepisu (I CKN 675/2000).

W razie powołania przez wnioskodawcę nowego dowodu po wydaniu wyroku przez sąd pierwszej instancji, sąd drugiej instancji powinien przeprowadzić ten dowód lub wskazać w uzasadnieniu wyroku, dlaczego został on pominięty (II UKN 544/99).

Pominięcie przez sąd drugiej instancji faktów i dowodów przytoczonych przez pracodawcę w apelacji, wskazujących na zasadność wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę, narusza art. 381 kpc wtedy, gdy sąd drugiej instancji rozpoznał sprawę co do zasadności wypowiedzenia, mimo że sąd pierwszej instancji ograniczył postępowanie dowodowe do formalnej prawidłowości wypowiedzenia (I PKN 615/99).

Wyczekiwanie z dowodzeniem swoich twierdzeń i zgłaszaniem dowodów na odparcie twierdzeń strony przeciwnej aż do wyniku procesu pierwszej instancji i wnioskowanie ich dopiero w apelacji w wypadku niekorzystnego rozstrzygnięcia sprawy, nie może uzasadniać odstępstwa od zasady skoncentrowania materiału procesowego przed sądem I instancji, co prowadzi do ograniczenia „prawa nowości”, której daje wyraz art. 381 kpc (I ACa 72/2000).

Przed wniesieniem apelacji prosimy zapoznać się z ofertą naszych usług zaprezentowaną tutaj.