ODRZUCENIE APELACJI

Odrzucenie apelacji przed jej rozpoznaniem

Sąd pierwszej instancji odrzuci na posiedzeniu niejawnym apelację wniesioną po upływie przepisanego terminu, nieopłaconą lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również apelację, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.

Sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu niejawnym apelację, jeżeli ulegała ona odrzuceniu przez sąd pierwszej instancji. Jeżeli dostrzeże braki, do których usunięcia strona nie była wezwana, zażąda ich usunięcia. W razie nieusunięcia braków w wy-znaczonym terminie apelacja ulega odrzuceniu.

Podważenie przez sąd drugiej instancji prawidłowości postanowienia sądu pierwszej instancji o przywróceniu terminu do wniesienia środka odwoławczego (np. apelacji) powinno ograniczać się do sytuacji, gdy istnieje do tego pewna (oczywista) podstawa faktyczna. Trudności (przeszkody) uniemożliwiające stronie zachowanie terminu do dokonania czynności procesowej nie muszą mieć charakteru zdarzeń nadzwyczajnych. Przebywanie poza miejscem zamieszkania w czasie wakacji jest okolicznością usprawiedliwiającą uchybienie terminu do dokonania czynności procesowej, jeżeli faktycznie doręczenie pisma sądowego nastąpiło po dacie doręczenia zastępczego (art. 138 § 1 kpc) (I UZ 13/2006).

Wadliwe oznaczenie w apelacji wartości przedmiotu zaskarżenia nie może być traktowane jako jej brak formalny (II PZ 18/2006).

Wskazanie w dokumencie pełnomocnictwa daty jego sporządzenia, późniejszej od daty wniesienia apelacji, nie stanowi przesłanki jej odrzucenia (III SZ 1/2006).

Bezprzedmiotowy jest wniosek o przywrócenie terminu zgłoszony w czasie, kiedy termin do dokonania czynności procesowej jest jeszcze otwarty (I UZ 37/2005 ).

Odrzucenie apelacji z powodu nieuzupełnienia w wyznaczonym terminie jej braków może dotyczyć tylko takich braków formalnych, które uniemożliwiają nadanie apelacji prawidłowego biegu (III UZ 29/2004 ).

Nieprecyzyjne wezwanie do uzupełnienia braków formalnych środka odwoławczego powoduje, że nie może nastąpić jego odrzucenie wskutek niewykonania tego wezwania, zwłaszcza wówczas, gdy jest kierowane do osoby niezorientowanej w regulacjach procesowych dotyczących uzupełnienia braków formalnych pism procesowych (III UZ 20/2004).

Jeżeli postanowienie o odrzuceniu apelacji nie zostało zaskarżone i stało się prawomocne, sąd nie ma uprawnień do jego uchylenia z urzędu nawet w przypadku stwierdzenia, że nie było merytorycznie słuszne (I ACa 640/2002).

Niedopuszczalność zmiany żądania w postępowaniu apelacyjnym nie uzasadnia odrzucenia apelacji, w sytuacji gdy zaskarżony został wyrok oddalający powództwo (I PZ 22/2001).

Ponowne doręczenie pisma sądowego nie ma znaczenia procesowego, jeżeli doręczenie było skuteczne. Odrzucenie apelacji jako spóźnionej nie narusza art. 2 i 176 Konstytucji RP z 1997 r. (V CKN 1431/2000).

Apelacja wniesiona przez interwenienta ubocznego, który zgłosił interwencję równocześnie ze złożeniem apelacji, podlega odrzuceniu w przypadku uwzględnienia przez sąd drugiej instancji opozycji wniesionej przez jedną ze stron (I ACa 636/99 ).

Podważenie przez sąd drugiej instancji prawidłowości postanowienia sądu pierwszej instancji o przywróceniu terminu do wniesienia środka odwoławczego w drodze podejmowanej kontroli zachowania ustawowych wymagań co do tego środka powinno sprowadzać się do sytuacji, gdy w okolicznościach sprawy zachodzi pewna ku temu podstawa (III CKN 695/99).

Zarządzenie o wezwaniu do uzupełnienia w terminie tygodniowym braków środka odwoławczego powinien wydać przewodniczący. Sąd wydaje w tym przedmiocie postanowienie wówczas, gdy braki, do których usunięcia skarżący nie był wezwany, dostrzeże dopiero rozpoznając sprawę na posiedzeniu niejawnym lub na rozprawie. Wskazanie w środku odwoławczym, jako strony przeciwnej, tylko jednego z występujących w sprawie współuczestników określa podmiotowy zakres zaskarżenia i po upływie terminu do jego wniesienia - nie może być korygowane przez uzupełnienie „braku” formalnego pisma zawierającego ten środek (III CKN 273/98).

Niezwiązanie sądu drugiej instancji postanowieniem sądu pierwszej instancji w przedmiocie przywrócenia terminu nie oznacza, że sąd ten może odrzucić apelację bez wyjaśnienia czy zachodzą okoliczności wymienione w art. 168 § 1 kpc (II UKN 20/99).

Zarządzenie przewodniczącego o wezwaniu strony (jej pełnomocnika) do poprawienia lub uzupełnienia pisma procesowego powinno dokładnie określać te czynności. Uchybienie temu wymaganiu sprawia, że termin do wykonania czynności przez stronę nie zaczyna biec (III CKN 871/98).

Apelacja złożona przez pełnomocnika ustanowionego dla doręczeń jako złożona przez osobę nieuprawnioną podlega odrzuceniu (II UKN 36/97).

Apelacja  pozwanej wniesiona od wyroku w części oddalającej powództwo w stosunku do współpozwanego jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu (II CR 393/83).

W sytuacji, gdy pominięcie w orzeczeniu rozstrzygnięcia o części żądania wyższych odsetek czyni apelację  niedopuszczalną w zakresie dotyczącym pominiętych żądań ze względu na nie wydane w tym przedmiocie orzeczenie, powód mógłby jedynie złożyć wniosek o uzupełnienie wyroku (I PR 304/68).

Przed wniesieniem apelacji prosimy zapoznać się z ofertą naszych usług zaprezentowaną tutaj.