ODSZKODOWANIA

Wadliwe działanie lub zaniechanie personelu medycznego, które jest zawinione i w wyniku którego pacjent doznał szkody, stanowi podstawę odpowiedzialności cywilnoprawnej personelu medycznego. Zależnie od podstawy lekarz może ponosić odpowiedzialność wobec pacjenta za szkodę medyczną wyrządzoną mu z własnej winy na podstawie art. 415 k.c.

Brak przestrzegania aktualnych wymogów wiedzy medycznej. Za winę lekarza uznać błędny sposób leczenia, który rozmija się ze wskazaniami wiedzy i sztuki lekarskiej, przy pominięciu innych metod leczenia oraz zwłoka z zasięgnięciem opinii lekarza specjalisty. Zapraszamy do kontaktu w sprawie pomocy prawnej.

W sytuacji wykazania lekarzowi winy, wykazania szkody oraz adekwatnego związku przyczynowego między winą a szkodą, pacjentowi jest uprawniony do żądania odszkodowanie. Norma z  art. 361 § 2 k.c. mówi, iż naprawienie szkody poniesionej przez pacjenta obejmuje straty, jakie poniósł oraz korzyści, jakie mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu.  Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia.

Wypadek komunikacyjny to zdarzenie (wypadek) w ruchu lądowym, morskim lub powietrznym, w którym uczestniczy co najmniej jeden pojazd (z napędem silnikowym lub bez takiego napędu) oraz którego skutkiem są szkody w majątku lub szkody na osobach w nim uczestniczących.

Odpowiedzialność za szkody wyrządzone ruchem wszelkich mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody oparta została na zasadzie ryzyka.

Art. 436 § 2k.c. przewiduje wyjątki od odpowiedzialności na zasadzie ryzyka.  Przewiduje się odpowiedzialność na zasadach ogólnych w dwóch wypadkach: w razie zderzenia się pojazdów mechanicznych oraz przy przewozie z grzeczności.

Odpowiedzialność z tytułu wypadku drogowego ponosi przede wszystkim samoistny posiadacz pojazdu mechanicznego. Zwolnienie posiadacza samoistnego od odpowiedzialności określonej w art. 436 § 1 k.c. następuje m.in. na skutek oddania pojazdu w posiadanie zależne.

W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Osoba piesza przechodząca przez jezdnię w miejscu oznaczonym powinna mieć zapewnione maksymalne bezpieczeństwo. Wprawdzie przechodzący przez jezdnię obowiązany jest zachować szczególną ostrożność i przed wejściem na jezdnię upewnić się, czy nadjeżdżające pojazdy znajdują się w bezpiecznej odległości, jednak obowiązek tym większej szczególnej ostrożności ciąży na kierowcy, który musi zawsze liczyć się z możliwością pojawienia się na jezdni osoby pieszej, jest więc obowiązany zmniejszyć szybkość do granic pozwalających w razie potrzeby na natychmiastowe zatrzymanie pojazdu.

W przypadku zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem uczestnicząca w nim osoba objęta tym ubezpieczeniem jest ponadto obowiązana do niezwłocznego powiadomienia o zdarzeniu zakładu ubezpieczeń, udzielając mu niezbędnych wyjaśnień i przekazując posiadane informacje. Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Przywrócenie rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Jeżeli do osiągnięcia tego celu konieczne jest użycie nowych elementów, to poniesione na nie wydatki wchodzą w skład kosztów naprawienia szkody przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego. W konsekwencji powyższe wydatki obciążają osobę odpowiedzialną za szkodę.

Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne.

Jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.